ماه آگاهی از سرطان روده بزرگ: داستان دنیز
/> به قول خودش ، دنیس تتر ، بازمانده از سرطان ، داستان خود را برای ماه آگاهی از سرطان روده بزرگ به اشتراک می گذارد.
در دوران درمان سرطان یا درمان یک بیماری مزمن – ایجاد ارتباط مثبت با متخصصان پزشکی می تواند تجربه شما را خوشایندتر و رضایت بخش تر کند. وقتی پرلمن را ترک می کنم ، احساس می کنم موفق شده ام. من حاضر شدم ، درمان را فتح کردم و روی پای خودم رفتم.
پن خانه دوم من شده است. اگر روز بدی دارم ، مجبور نیستم اشک هایم را توضیح دهم یا از تردید خود به دلیل درد عذرخواهی کنم. وقتی در خانه دومم هستم ، می توانم مراقبت خود را رها کنم و فقط باشم. دوستان من در پن با درک به حرفهایم گوش می دهند – تا زمانی که من آنجا را ترک کنم ، دوباره به ارتفاع پرواز می کنم.
هر سه هفته ، به پن می روم تا به دستیار پزشک جراح خود ، گریس ، مراجعه کنم. و هر دو هفته ، من می دانم که در تلاش برای شفای من – او 30 ثانیه درد برایم ایجاد می کند که یک تا دو روز طول خواهد کشید. از گریس سپاسگزارم او باهوش ، دلسوز و بامزه است – این باعث می شود هر بازدید کمی استرس زا نباشد و یک تجربه یادگیری باشد.
وقتی برای اولین بار با سرطان روده بزرگ FAP تشخیص داده شدم ، پزشک اولیه دستگاه گوارش من را بلافاصله به پن فرستاد. پس از اولین ملاقات من با جراح ، که هفت سال است او را ملاقات می کنم ، می دانستم که در جای مناسب هستم. او نرم زبان ، درخشان و مهربان ترین جراح بود که من تا به حال ملاقات کرده ام. در کنار انکولوژیست من ، آنها با آرامش تمام خوبی های زندگی من را در روزهای تعطیل به یاد آوردند.
هر دوشنبه ، یک پرستار ملاقات کننده ، Faith ، به خانه من می آید و پانسمان خط PICC (کاتتر مرکزی جانبی) را که در سه سال گذشته داشته ام عوض می کند. PICC به من در اداره TPN (تغذیه کامل والدین) کمک می کند. در قسمت نرم زیر بازوی من قرار دارد. او پانسمان را عوض می کند تا ناحیه تمیز ، خشک و عاری از عفونت باشد. او فقط یک پرستار ملاقات کننده نیست ، او یک درمانگر نیز است ، نه از نظر مدرک تحصیلی بلکه قطعاً از نظر حرفه. او مرا در بدترین روزها و در بدترین حالات من می بیند و در شادترین روزهای من نیز سهیم است. او بخشی از خانواده است.
من می دانم که تجربه من منحصر به فرد نیست. من همچنین مطمئن هستم که داستانهای زیادی وجود دارند که برای داستانهای من قابل درک نیستند و ای کاش اینطور نبود. من معتقد به آمادگی هستم – با مردم صحبت می کنم ، تحقیق می کنم و لیست سوالات را تهیه می کنم. من معتقدم که در مراقبت از من فعال هستم. شاید پزشکان علاقه من را تشخیص دهند و یکی از س questionsالات یا نگرانی های من ممکن است منجر به بحث پیشرونده ای درباره درمان من شود. من در یک مقطع از زندگی کاملاً سالم بودم و مصمم هستم که دوباره به آنجا برسم. فکر می کنم با کمک همه کارکنان خانه دوم من ، یک شیوه زندگی بدون درد دوباره بخشی از آینده من خواهد بود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد خدمات حمایتی موجود در بیمارستان پنسیلوانیا ، با 215-829-6466 تماس بگیرید. برای خدمات در مرکز پزشکی پیشرفته پرلمان ، با 215-615-0534 تماس بگیرید.
دنیز تتر ، در کیمبرتون ، شهرستان چستر ، با خانواده اش زندگی می کند. او یک بازمانده از سرطان روده بزرگ FAP است. او چندین مقاله مربوط به سفر سرطان برای Philadelphia Inquirer نوشته است