در غزه، یک پروفسور فلسطینی متخاصم با آرامش شعر اسرائیلی را آموزش می دهد

در غزه، یک پروفسور فلسطینی متخاصم با آرامش شعر اسرائیلی را آموزش می دهد

شهر غزه — چهل و پنج دقیقه پس از اولین سمینار او در صبح، استاد فلسطینی در دانشگاه اسلامی شهر غزه از 70 دانشجوی کارشناسی ادبیات خود سوالی داشت: چه کسی شعر بدون امضا را که کلاس را صرف خواندن آن کرده بودند سروده بود؟به دانشجویان، همه زنان، هویت یا حداقل پیشینه شاعر آشکار بود.این متنی در مورد اورشلیم بود، شهری که آنها به عنوان جوانان فلسطینی قادر به ترک غزه نبودند. بسیاری از زندگی آنها، مدتها بود که گرامی داشتند، اما هرگز بازدید نکردند. و شعر از منظر تماشاچی غمگینی سروده شده بود که مانند آنها عاشق بود اما نتوانست وارد شهر شود.این ترجمه انگلیسی اینگونه آغاز می شود:روی سقفی در شهر قدیمی لباس‌های لباسشویی آویزان در نور خورشید اواخر بعد از ظهرورقه سفید زنی که دشمن من است،حوله مردی که دشمن من استسوندوس آلفیومی دستش را بالا برد. خانم الفیومی 19 ساله گفت: این شعر از یک فلسطینی بود که از دور به رختشویی یک اسرائیلی خیره شده بود. “مردی که در سرزمین های اشغالی کار می کند.”کلاس به نشانه موافقت سر تکان داد. دانشجوی دوم گفت که فقط یک فلسطینی می توانست با چنین گرمی درباره اورشلیم بنویسد.اما استاد، رفعات الاریر، منتظر شگفتی بود. او گفت: “شاعر این قطعه واقعا زیبا در واقع یک فلسطینی نیست.” یک نفر نفس نفس زد و خانم الفیومی خنده شوکه شده را فرو نشاند.آقای الاریر ادامه داد: “او یک شاعر اسرائیلی است، یهودا آمیچای.”این لحظه‌ای بود که به دو روایت متضاد تفاوت‌های ظریف اضافه کرد: روایتی که توسط خود دانش‌آموزان، که بسیاری از آنها می‌دانستند، پذیرفته شدند. کسی که توسط موشک های اسرائیل کشته یا مجروح شده است، و تعامل او با اسرائیل اغلب به حملات هوایی محدود می شود. و بسیاری از اسرائیلی‌ها، که اغلب سیستم آموزشی فلسطین را صرفاً موتور تحریک می‌دانند.در اینجا قدردانی از یکی از محبوب‌ترین شاعران اسرائیل از یک فلسطینی بود. استاد دانشگاهی که توسط رهبر سابق حماس، گروه شبه نظامی که دولت غزه را اداره می کند، تأسیس شده است، اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد و مسئول ده ها حمله انتحاری علیه اسرائیلی ها بوده است. کارشناسان می گویند مطالعه اشعار اسرائیلی در کالج های فلسطینی نادر است، هرچند بی سابقه نیست. چیزی که آقای الاریر در مورد شعر “اورشلیم” تحسین می کرد، به خود گفت. دانشجویان، راهی بود که اختلافات بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها را محو کرد و تلویحاً به این نکته اشاره کرد که «اورشلیم می‌تواند مکانی باشد که همه ما بدون در نظر گرفتن دین و مذهب گرد هم می‌آییم».“ وقتی این را خواندم، او اضافه کرد: «واقعاً چنین می‌گفتم: «اوه خدای من، این زیباست. من هرگز چنین چیزی ندیده بودم. هرگز فکر نمی‌کردم آن را بخوانم.» و سپس متوجه شدم: نه، بسیاری از اسرائیلی‌ها، یهودیان، کاملاً و کاملاً مخالف اشغال هستند.آقای الاریر، 42 ساله، قهرمان آشکار شعر عبری نیست.محاصره غزه توسط اسرائیل و مصر مانع از ادامه تحصیل او در خارج از کشور شده است. او بستگانی در حماس دارد و برادرش در سال 2014 در جنگ با اسرائیل کشته شد. او به عنوان یکی از ویراستاران دو کتاب مقاله و داستان کوتاه درباره مبارزات زندگی در غزه خدمت کرده است.و در رسانه های اجتماعی، بارها رگبارهای خشمگینی می نویسد که توصیف می کنند. اسرائیل به عنوان منبع شرارت، پست هایی که منجر به تعلیق حساب کاربری وی در توییتر شد. او در یک پست نوشت: «هیچ شکل، عمل یا وسیله‌ای از مقاومت فلسطینی‌ها ترور نیست. همه اسرائیلی ها سرباز هستند. تمام فلسطین اشغال شده است.»اما در تئاتر سخنرانی، آقای الاریر رویکرد آکادمیک ملایم تری دارد. او به‌عنوان بخشی از دوره‌ای برای دانشجویان کارشناسی درباره ادبیات بین‌المللی، آثاری از آقای آمیچای، بلکه توویا روبنر، دیگر شاعر برجسته اسرائیلی را نیز تدریس می‌کند. او دانش‌آموزان را با «تاجر ونیز» و «الیور توئیست» آشنا می‌کند و کلاس‌هایش را تشویق می‌کند تا با شخصیت‌های یهودی متن، شایلاک و فاگین، همدلی کنند.در حالی که شایلاک و فاگین،دو شخصیت پیچیده ای که قرن ها بحث را برانگیخته اند، اما به طور گسترده ای کاریکاتورهای یهودی ستیز به حساب می آیند، ممکن است به نظر می رسد انتخاب های عجیبی برای آموزش همدلی به فلسطینی ها باشد، آقای الاریر دانش آموزان خود را تشویق می کند که با آنها به عنوان قربانیان جامعه متعصب همدردی کنند.شاید تکان دهنده ترین لحظه آقای. حرفه تدریس آلاریر، او wr ote در مقاله‌ای در سال 2015، «زمانی بود که از دانش‌آموزانم پرسیدم که با کدام یک از شخصیت‌ها بیشتر همذات پنداری می‌کنند: اتللو، با اصالت عرب‌اش، یا شایلوک یهودی. بیشتر دانش‌آموزان احساس می‌کردند که به شایلاک نزدیک‌تر هستند و نسبت به اتللو با او همدردی‌تر هستند.شاگردان آمیچای شعر عیسی را از بریده‌ترین شعرهای پالوده‌نیز تفسیر کرده بودند. توسط دیواری که در دهه 2000 ساخته شد. اما افشای هویت شاعر یادآور این بود که چگونه یهودیان از مرکز باستانی شهر مسدود شدند، زمانی که اردن بین سال‌های 1948 تا 1967 شهر قدیمی اورشلیم را کنترل کرد.در آسمان شهر قدیمییک بادبادکدر انتهای دیگر string،یک کودکنمیتوانم ببینمچون از دیوار.”به عنوان فلسطینی، آیا ما به عنوان یهودی با یهودیان مشکلی داریم؟” آقای الاریر از کلاسش پرسید. “نه، این یک نوع مبارزه سیاسی است.”آقای. آمیچای در سال 2000 درگذشت. بیوه او، چانا سوکولوف، و پسرش، دیوید، بعداً گفتند که در حالی که با محتوای پست‌های رسانه‌های اجتماعی آقای آلاریر مخالف بودند، از استفاده و تفسیر او از شعر الهام گرفتند.دیوید آمیچای، که درباره یهودی ستیزی در دانشگاه عبری اورشلیم تحقیق می کند، گفت: «پدرم احتمالاً از شنیدن این موضوع که مردم از شعر برای دیدن انسانیت در طرف مقابل استفاده می کنند بسیار خوشحال خواهد شد. آقای آمیچای افزود: «بسیار تکان دهنده است که او از این شعر برای آموزش در مورد جامعه اسرائیل استفاده می کند. هویت به عنوان یک تجلی جزئی مطرح شد.خانم الفیومی گفت: «شاید این موضوع چیزی در ذهن من در مورد تجربه آنها تغییر داد. “مثل اینکه ما چیزهایی را به اشتراک می گذاریم. ما با هم ارتباط برقرار می کنیم.»اما او جلوی خودش را گرفت. احساس همدردی او با ملتی که هواپیماهای جنگی آن در اوایل سال برای 11 روز متوالی غزه را بمباران کرده بودند، محدودیتی داشت.برای اسرائیلی ها، حماس محرک نبرد ماه مه: جنگ پس از شلیک چندین موشک به سوی حماس به سمت اورشلیم آغاز شد و همچنان هزاران موشک دیگر را به سمت بسیاری از شهرهای اسرائیل هدف قرار داد.اما برای فلسطینیانی مانند خانم الفیومی. حماس به اقدامات اسرائیل پاسخ می داد در اورشلیم، از جمله حملات به مسجد اقصی. و آمار نهایی تلفات نامتقارن بود و غزه تقریباً همه بیش از 260 کشته در این درگیری را متحمل شد. “در پایان، شکاف در تجربیات ما بسیار زیاد است. خانم الفیومی گفت، وقتی ضررهای آنها را با ما مقایسه می کنید و زندگی تجملی آنها را با ما مقایسه می کنید. “ممکن است ما چیزهایی را با هم در میان بگذاریم – اما در نهایت آنها باید کارهایی را که انجام داده اند اعتراف کنند.” در واقع شعر را سروده بود، حتی پس از اینکه آقای الاریر فاش کرد که او کیست.آیا المفتی، 19 ساله، گفت: «هنوز اصرار دارم که این یک فلسطینی است. با استناد به استفاده از عبارت “شهر قدیم”، که او معتقد بود فقط یک عرب از آن استفاده می کند.آقای. الاریر گفت که این حق اوست: معنای هر متنی برای تفسیر خوانندگان آن باز است. اما او همچنان کمی برس می‌کرد و به آرامی اشاره کرد که او نکته اصلی کلاس را درک نکرده است.اگر می خواهی شعر را اشغال کنی، با طعنه‌ای از طعنه، “خوبه برای شما.” -label=”companion column”/>