در ستایش فوردیسم تعطیلات و اینکه چرا بدخواهی از گردشگری جمعی غیر انسانی است
تقریباً همه می خواهند از روزمرگی خود فرار کرده و به تعطیلات بپردازند ، از جمله افراد شاغل با بودجه کم و زمان محدود. آیا این بدان معناست که آنها و کسانی که به آنها رسیدگی می کنند ، افراد وحشتناکی هستند؟
جیم باچر اینطور فکر نمی کند. در سومین بینش “گردشگری خوب” ، دکتر باچر گردشگری انبوه را در پرتو مترقی ترسیم می کند و از توریست های توده ای که بسیار بدخواه هستند دفاع می کند.
فوردیسم به تولید مدرن اشاره دارد که از فناوری خط تولید استفاده می کند و از صرفه جویی در مقیاس و وسعت بهره می برد. در این زمینه ، هنری فورد خود درباره مدل T ، نمونه ای از اولین خطوط تولید قرن بیستم ، نوشت:
“هر مشتری می تواند خودروی خود را به هر رنگی که مایل است نقاشی کند تا زمانی که مشکی باشد.”
فورد ، اچ (1922) “زندگی و کار من”
رنگ مهم نبود مدل T برای افراد بیشتری نسبت به اتومبیل های موتوری قبلی مقرون به صرفه بود. بنابراین مصرف انبوه ، از جمله گزینه های رنگ بیشتر ، به طور طبیعی از تولید انبوه حاصل می شود.
به نظر نمی رسد این امر بسیار توریستی باشد. به عنوان گردشگر ، ما می خواهیم فردیت خود را کشف کرده و “خود را پیدا کنیم”. با این وجود ، اصول فوردیسم مدتهاست که در گردشگری به کار گرفته می شود. و به دور از یکسان سازی مزاحم ، آنها به آزادی فردی کمک زیادی کرده اند.
گردشگری انبوه: گسترش افق ها از دهه 1840
“فوردیسم تعطیلات” یا گردشگری دسته جمعی ، واقعاً مقدم بر فورد است. این تاریخ به پیشگامان اولیه گردشگری مانند توماس کوک بر می گردد.
از دهه 1840 کوک بسته های تعطیلات داخلی را به بازار جدید و رو به گسترش افراد طبقه کارگر در بریتانیا ارائه کرد که درآمد کمی داشتند. از زمانی که گردشگری انبوه بر کارآیی اقتصاد مقیاس و دامنه افزایش یافته است ، که با راه اندازی مقرون به صرفه به بازارهای بزرگ مسافران بالقوه تحقق می یابد.
فوردیسم گردشگری بین المللی را نیز مشخص می کند. برای بسیاری در اروپا وسیله ای شد که آنها برای اولین بار و پس از آن به طور مرتب به خارج سفر کردند. مدل کسب و کار قیمتها را پایین نگه داشت و به دموکراتیک شدن سفرهای تفریحی کمک کرد.
پس از جنگ جهانی دوم ، موتور جت به نوآوری تکنولوژیکی کلیدی در صنعت گردشگری و گردشگری تبدیل شد. در حالی که هواپیماها بازارهای اصلی شمال اروپا را به مدیترانه متصل کرده بودند ، موتورهای جت می توانستند هواپیماهای بزرگتر را سریعتر به حرکت درآورند. هواپیماهای بزرگ و سریع به معنای دامنه بیشتر برای صرفه جویی در مقیاس بود.
در دهه 1970 خطوط هوایی مستقل چارتر ، با افزایش سرمایه از صنعت حمل و نقل ، پیشگام منشور “پشت سر هم” (در زمان خود به عنوان نوآورانه شناخته می شد) بودند.
برای گردشگران انگلیسی قیمت بسته به مدت یک هفته در ریویرای فرانسه ، کاستاس ، بالئاریک یا جزیره یونانی به قیمت یک هفته ای در بلکپول ، بوگنور یا برایتون نزدیک تر شد. از نظر بسیاری از مردم ترجیح داده شد. تحول اقتصادی و اجتماعی روستاهای فقیر ماهیگیری یکی از نتایج آن بود. در مجموع ، میزبانان و گردشگران سود بردند.
گروه Accor فرانسوی همچنین روشی را نشان می دهد که فوردیسم و استانداردسازی باعث افزایش تعداد زیادی از مردم برای سفر تفریحی شد. Accor پیشگام هتلهای کم هزینه و بسیار استاندارد است که در خارج از مراکز شهر در مسیرهای شریانی قرار گرفته اند تا هزینه ها را کاهش داده و دسترسی را حفظ کنند.
هتل های آکور که در ابتدا برای گروه رو به رشدی از فروشندگان مسافر راننده اتومبیل در نظر گرفته شده بودند ، از دهه 1970 به بعد مورد توجه مسافران تفریحی با بودجه قرار گرفتند. ملاقات دوستان و اقوام خود که در شهرها و شهرهای دور از مقاصد اصلی گردشگری زندگی می کردند ، برای مردم فرانسه آسان تر شد. بر خلاف شهود ، استانداردسازی هتل منجر به انتخاب فردی بیشتر شد.
بصیرت های “GT” جیم باچر
“کسری دموکراتیک گردشگری” و “چرا رشد گردشگری پس از COVID-19 انجام نمی شود”
استراحتگاه های تفریحی را می توان فوردیستی نیز تصور کرد. آنها اقتصاد مقیاس ، حمل و نقل و اقامت استاندارد شده را در بر می گیرند و بر اساس راحتی ، دسترسی و خواسته های مصرف کننده شکل می گیرند. در برخی از تفاسیر معاصر در مورد چنین مکانهایی ، به ویژه شهرهای تفریحی مدیترانه ای مانند تورمولینوس ، بنیدورم ، و فالیراکی ، یک جریان تحقیرآمیز وجود دارد. آنها در بین منتقدان “اخلاقی” گردشگری به کلمات کلیدی آسیب رساندن به گردشگری انبوه تبدیل شده اند.
تفرجگاه ریمینی ایتالیا نشان دهنده این واقعیت است که رشد گردشگری انبوه در دریای مدیترانه صرفاً به دلیل “بیشتر مشابه” نبوده است. از سال 1843 ، و تأسیس اولین مرکز حمام ، ریمینی یک شهر تفریحی ساحلی بوده است. از آن زمان مجبور شد خود را با شرایط متغیر وفق دهد تا به شکلی مختلف رشد کند یا زنده بماند.
توسعه اولیه ریمینی به عنوان یک تفرجگاه در قرن 19 ابتکاری ، هیجان انگیز و در زمان خود بود. مکانی برای اجتماع افراد نخبه ثروتمند. در دهه های 1950 و 60 پیشرو در تعطیلات خانوادگی در ساحل بود. در پاسخ به رکود در اواخر دهه 1960 ، هنگامی که اسپانیا و یوگسلاوی شروع به ارائه جایگزین های ارزان تر کردند ، ریمینی خود را به سمت بازار جوان تر تغییر داد به طوری که در دهه های 1970 و 80 این شهر پایتخت دیسکو مدرن ایتالیا بود. در دهه 1990 محصولات جدید “MICE” به کنفرانس ها و نمایشگاه های تجاری خدمت می کردند و پارک های موضوعی جدید بار دیگر خانواده ها را به خود جلب کرد.
مادرم در دهه 1960 به ریمینی سفر کرد. برای او و دوستان گلاسوجی ، این اولین مقصد آنها در خارج از بریتانیا و اولین طعم آنها از فرهنگ و زبان دیگر بود. برای آنها ، ریمینی دور ، هیجان انگیز و عجیب بود.
آیا گردشگری انبوه مشابه “مصرف گرایی در اغما” است؟
با این حال گردشگری انبوه فوردیستی از نظر فرهنگی مورد انتقاد قرار گرفته است. در دهه های پس از جنگ جهانی دوم متفکران مدرسه فرانکفورت فوردیسم را با فرهنگ مبهوت و تولید شده ای که مانع درک توده ها و عمل به منافع طبقاتی آنها می شد ، شناختند.
اخیراً این احساس توسط دانشگاهیان و فعالان مبارز که در پی افراط و تفریط بیش از حد گردشگری هستند ، از سیاست طبقاتی منعکس شده است. به عنوان مثال ، یک حساب اخیر به مصرف کنندگان در مورد “روبات مانند مد” اشاره می کند ، در حالی که یکی دیگر به “مصرف گرایی اغما” مسافر تعطیلات.
در دهه های اخیر گردشگری به سمت مارک های گردشگری طاقت فرسا حرکت کرده است که به دنبال جلب توجه-گاهی خودآگاهانه-برای ترجیحات متناسب ، اخلاقی و فردی هستند. این طاقچه ها اغلب نه فقط به عنوان خواسته های فردی ، بلکه به عنوان شیوه های زندگی اخلاقی مرتبط هستند. به ندرت ، آنها فضیلت های شخصی را که می خواهد چنین تعطیلاتی را انتخاب کند ، ستایش می کنند.
گردشگری انبوه برای توده های غیرقابل تصور ، و سفرهای خوب برای افراد آگاه از نظر فرهنگی و محیط زیستی ، در نظرات آکادمیک و رایج در مورد گردشگری ، همه چیز رایج است. آنتونی پرگرین ، ویراستار سفر ، نکته ای دارد وقتی می نویسد:
“تحقیر گردشگران آخرین اسنوبیسم مجاز است ، راهی رمزگذاری شده برای فاصله گرفتن از کلاس های بی فرهنگ”.
‘The Telegraph ‘، 26 مارس 2019
این کاریکاتورها با حذف نمایندگی فرهنگی خود ، به نوعی از انسان زدایی از گردشگران انبوه خیانت می کنند. موضوعی تکراری در به تصویر کشیدن گردشگران انبوه در طول تاریخ. با این حال ، امروز منتقدان فوردیسم تعطیلات لحن متفاوتی با نخبگان فرهنگی دوره قبل دارند.
در قرن نوزدهم نفرت توده های جویای لذت محافظت نشده بود. فرانسیس کیلورت ، خاطره نویس ویکتوریایی ، معروف نوشت:
“از بین همه حیوانات مضر ، مضرترین یک گردشگر است. و از بین همه گردشگران ، مبتذل ترین ، نژادپرست ، توهین آمیز و نفرت انگیز ، گردشگر انگلیسی است. ”
Plomer، W (ed) ‘منتخب از دفتر خاطرات کشیش فرانسیس کیلورت’
امروزه به احتمال زیاد گردشگران انبوه بعنوان همفکران بی فکری ، فاقد فردیت و به جای محکومیت ، نیازمند روشنگری هستند. عدم تفکر آنها دارای پیامدهای اخلاقی است ، زیرا بدون اصلاح ، ممکن است به فرهنگ ها و محیط هایی که از آنها دیدن می کنند آسیب برساند. به این ترتیب ، حمایت گسترده از گردشگری اخلاقی از دهه 1990 – که توسط یکی از دانشگاهیان به عنوان “چرخش اخلاقی در گردشگری” شناخته می شود – مورد انتقاد گردشگران توده ای فوردیست قرار می گیرد.
انتخاب گردشگری چیزی برای جشن گرفتن است
در مقابل ، در دهه 1930 ، آنتونیو گرامشی مارکسیست ایتالیایی فوردیسم را به عنوان یک پیشرفت مترقی مورد بحث قرار داد. او این پتانسیل را می دید که اکثریت را از زندگی سخت رهایی بخشد. (او در کنار مادرم و همراهانش بود.)
گرامشی درباره ویژگی رهایی بخش تولید انبوه برای افراد به نحوی که برای بحث در مورد گردشگری امروز پیشگام است ، نوشت:
اصطلاح “کیفیت” به سادگی به معنی… است. تخصص برای بازار لوکس. اما آیا این برای کل یک کشور بسیار پرجمعیت امکان پذیر است؟ …. هر چیزی که مستعد تولید مثل است به حوزه کمیت تعلق دارد و می تواند به صورت انبوه تولید شود … اگر ملتی در “تولید با کیفیت” تخصص داشته باشد ، کدام صنعت کالاها را برای طبقات فقیرتر تأمین می کند؟ … همه چیز چیزی بیشتر از یک فرمول برای افراد بیکار ادبا و سیاستمداران نیست که عوام فریبی آنها شامل ساختن قلعه هایی در هوا است.
گرامشی ، A (1929-1935) در مورد آمریکایی گرایی و فوردیسم
قابل توجه است که گرامشی در کاما معکوس به “کیفیت” اشاره می کند و منتقدان را که در تولید انبوه چیزی را ذاتاً کمتر می بینند ، مورد توجه قرار می دهد. “کیفیت” صفتی است که اغلب امروزه برای اشاره به گردشگری که به عنوان شخصی ، اخلاقی و در مقیاس کوچکتر تبلیغ می شود ، پذیرفته شده است.
با این حال ، مکانهای گردشگری غیر جمعی و سفرهای مستقل به دستاوردهای تولید فوردیست نیز بستگی دارد. ایجاد تمایز اخلاقی بین جرم و کیفیت چیزی بیشتر از اخلاق پرهیزکارانه در انتخاب دیگران نیست.
فناوری جت ، صرفه جویی در مقیاس و گستردگی و به طور کلی رشد اقتصادی ، دامنه جغرافیایی فرصتهای گردشگری را که از طریق آنها فرد می تواند هویت خود را پرورش دهد ، پایه گذاری کرده است.
امروزه خطوط هوایی با استاندارد بسیار مقرون به صرفه این فرصت را برای بسیاری دیگر فراهم می کند که به مکانهای بیشتری سفر کنند و تجربه خود را در جهان گسترش دهند. همانطور که ایرآسیا در شعار خود آورده است: “اکنون همه می توانند پرواز کنند.”
تعطیلات فوردیست از خط مونتاژ به نظر تحقیرآمیز می آید ، اما در واقع بسیار آزاد کننده است. این انتخاب را گسترده تر می کند و امکانات بی شماری را امکان پذیر می کند. هیچ چیز بدی وجود ندارد و خیلی چیزها برای جشن گرفتن این است که بتوانید در آرامش در یوگا در بالای کوه پیرنیا به دنبال آرامش باشید یا در جستجوی گوریل ها در رواندا باشید. اما پیوند دادن این طاقچه های جدید با هدف اخلاقی بالاتر یا فردی تکامل یافته غیرقابل توجیه است.
هر طاقچه اخلاقی به فناوری و ثروت جامعه صنعتی ما بستگی دارد. در حالی که برخی از لحاظ فرهنگی ممکن است بخواهند خود را از توده ها از طریق انتخاب اوقات فراغت متمایز کنند ، این تولید انبوه فوردیست است که این انتخاب ها را امکان پذیر کرده و رشد گردشگری را برای همه سلیقه ها ممکن کرده است. این چیزی برای جشن گرفتن است.
موافقید؟ مخالف هستید؟ نظر شما چیست؟ یک حکایت کوتاه یا نظر زیر را به اشتراک بگذارید. یا بنویسید ” GT ”بینش خود شما . وبلاگ “گردشگری خوب” از تنوع نظرات در مورد سفر و گردشگری استقبال می کند زیرا سفر و گردشگری شغل همه است.
کتابشناسی
قصاب ، J (2003) اخلاقی سازی گردشگری . روتلج ، لندن.
گرامشی ، A (1929-1935) در آمریکایی گرایی و فوردیسم در: Hoare، Q (ed) (2005) منتخبی از دفترچه های زندان . لارنس و ویشارت ، لندن.
Segreto، L؛ مانرا ، C ؛ and Pohl، M (editors) (2009) Europe at the Seaside: The تاریخ اقتصادی گردشگری انبوه در دریای مدیترانه . کتابهای برگهن ، نیویورک.
تصویر ویژه (بالای پست): تصویر توسط Kindel Media (CC0) از طریق Pexels .
درباره نویسنده
جیم باچر مدرس و نویسنده ای است که تعدادی از کتاب در زمینه جامعه شناسی و سیاست گردشگری. او اکنون روی کتابی درباره گردشگری انبوه کار می کند. وبلاگ های دکتر قصاب در سیاست های گردشگری و توییت @jimbutcher2 .