منافع ملموس ایران در سازمان همکاری شانگهای: استاد دانشگاه
عضویت دائمی ایران در SCO هنوز توسط تحلیلگران با طرز فکر متفاوت مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.
یکی از مهمترین س questionsالات پیش روی ناظران تحولات اقتصادی منطقه این است که آیا سود ملموس و پایدار SCO برای ایران چیست؟
س Anotherال دیگر این است که آیا سازمان همکاری شانگهای می تواند دستیار ایران در امور اقتصادی ، منطقه ای و بین المللی باشد؟
در این راستا ، با در نظر گرفتن اینکه دو قدرت بزرگ اقتصادی جهان ، یعنی چین و هند اعضای SCO هستند ، آیا می توان همگرایی اقتصادی را در آن سازمان دنبال کرد؟ به ویژه بیشتر ، از آنجایی که امروزه یک قدرت جهانی مانند چین به طور جدی از نظر سیاسی و اقتصادی با ایالات متحده درگیر است.
برای یافتن پاسخ این س questionsالات ، ایرنا با دکتر نوذر شفیعی ، استاد روابط بین الملل و سخنگوی سابق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی پارلمان ایران ، در مورد دستاوردهای ایران از عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای س talkedال کرده است. .
ایرنا: کدام رویداد و سابقه منجر به عضویت دائمی ایران در سازمان همکاری شانگهای پس از گذشت 15 سال شد؟
در این زمینه دلایل متعددی وجود دارد که مهمترین آنها گذر زمان است. پانزده سال عضویت به عنوان عضو ناظر و درخواست تغییر آن به عضویت دائمی این پیام را در بر داشت که نشان می دهد علاقه ایران به فعالیت در سازمان همکاری شانگهای جدی است. در حقیقت ، وقتی قدرتهایی مانند چین و روسیه انگیزه ای را در ایران برای ایفای نقش فعال و مثبت مشاهده کردند ، و بنابراین ناخواسته با تغییر وضعیت عضویت ایران در دائمی موافقت کردند.
دومین مسئله ، که مربوط به همان زمان گذشته است ، این بود که اگر سازمان همکاری شانگهای درخواست عضویت دائمی ایران را بیشتر از این به تاخیر می انداخت و مقاومت بیشتری نشان می داد ، در داخل صحنه سیاسی ایران این سوال مطرح می شد که ضرورت پیوستن به سازمان همکاری شانگهای ، و چرا حرکت به سمت کشورهای غربی؟ این وضعیتی بود که دو قدرت بزرگ در سازمان همکاری شانگهای ، یعنی چین و روسیه از آن حمایت نمی کنند و آرزو دارند که ایران در کنار آنها باشد.
نکته سوم این است که برخی از بهانه ها که اعتبار آنها برای عضویت دائمی ایران در سازمان همکاری شانگهای قابل قبول نبود ، تضعیف نمی شود. به عنوان مثال ، سازمان همکاری شانگهای در گذشته به بهانه تحریم متوسل می شد. امروز ، با قطعنامه 2231 سازمان ملل متحد از یک سو ، و نشانه های مثبت دریافت شده از وین و بازگشت به میز مذاکره ، این ذهنیت و دیدگاه در میان سران بزرگ و تأثیرگذار قدرتها در داخل سازمان همکاری شانگهای شکل گرفت که به طور یکجانبه توسط ایالات متحده در آستانه فروپاشی بود.
در همین حال ، باید در نظر داشت که حقوق و تعهدات در یک سازمان زمان بر است. ایران امروز به عضویت رسمی سازمان همکاری شانگهای درآمد ، اما طی مراحل قانونی و تعهدات داخلی سازمان دو تا سه سال زمان می برد. بنابراین ، سناریو و گزینه روی میز این است که موضوع تحریم های ایران در آن مدت حل شود.
ایرنا: روابط قدرتهای شرقی با واشنگتن در این مورد چقدر م beenثر بوده است؟
موضوع دیگر تنش در روابط چین و روسیه با آمریکا است. ایالات متحده با توافقی که با استرالیا و انگلیس به دست آورده است چین را در ضلع غربی اقیانوس آرام تحت فشار قرار داده است. در ضلع شرقی روسیه نیز همین رویداد به شکل دیگری در حال وقوع است. گسترش شرق ناتو و ورود اوکراین به این اتحاد موضوعی جدی است که روسیه را به شدت نگران کرده است. این مسائل چین و روسیه را وادار به یافتن کشورهای متحد جدید کرده است. از این نظر ، ایران با موقعیت جغرافیایی و سیاسی از جذابیت بالایی برای سیاستمداران روسی و چینی برخوردار است.
ایرنا: فکر می کنید حضور ایران در سازمان همکاری شانگهای در گسترش تعاملات اقتصادی ، مانند تکمیل و نهایی شدن خط لوله صلح ، که قرار است گاز ایران را از طریق پاکستان به هند منتقل کند ، چقدر مفید خواهد بود؟
کاربرد عملی سازمانها و فلسفه وجود آنها در طول تاریخ ، تهدیدها را به فرصت تبدیل کرده است.
2050
ما را در توییتر دنبال کنید IrnaEnglish