یک شبکه غیررسمی که شامل مقامات سابق دولتی و نظامی است ، شبانه روزی مشغول کار است تا تعهد خود را برای نجات افغانانی که جان خود را برای آمریکا به خطر انداخته اند ، انجام دهید. اکتبر 19 ، 2021 FREDERICKSBURG ، Va.-رکس ساپنفیلد خوب نمی خوابد. یک تفنگدار دریایی سابق که در افغانستان خدمت می کرد ، از سرنوشت مترجم خود عذاب می کشید ، یک افغان با یک زن و سه فرزند خردسال که آقای ساپنفیلد در میدان جنگ به آنها قول داد: ما هرگز شما را رها نخواهیم کرد. در حال حاضر یک معلم انگلیسی دبیرستانی که سعی می کند حس درستکاری را در دانش آموزان خود ایجاد کند ، آقای ساپنفیلد از ایالات متحده از افغانستان خارج شد در 30 اوت. آقای ساپنفیلد ، 53 ساله ، گفت: “ما وعده را زیر پا گذاشتیم و من فقط احساس وحشتناکی دارم.” “من آن را به چهره برادران افغانمان گفتم:” سلام بچه ها ، شما می توانید روی ما حساب کنید ، در صورت تمایل به ایالات متحده می آیید. “” اما اگر آمریکا از افغانستان خارج شده باشد ، آقای ساپنفیلد و بسیاری از جانبازان دیگر این کار را نکرده اند. او بخشی از یک شبکه غیر رسمی است – از جمله ژنرال بازنشسته که زمانی فرمانده واحد خود بود ، دیپلمات های بازنشسته و افسران اطلاعاتی و معلم ریاضی سابق در روستای ویرجینیا – هنوز برای تحقق وعده و نجات همکاران افغان که جان خود را برای مدت طولانی آمریکا به خطر انداخته اند ، کار می کند. در افغانستان بجنگید. 53u6y8 “readability =” 25 “> تا کنون ، این شبکه 69 نفر از 23 خانواده را از اواسط ماه اوت از افغانستان خارج کرده است. اما 346 نفر از 68 خانواده مختلف در فهرست افغانهای در خطر انقراض قرار دارند ، از جمله مترجمی که آقای ساپنفیلد او را برادر می داند. او می گوید مترجم واحد خود را در استان هیرمند زنده نگه داشت “به ما گفت کجا برویم و کجا نرویم.” هر روز آقای ساپنفیلد با این مترجم که پس از به دست گرفتن کنترل طالبان بر کشور در اواسط ماه اوت مخفی شد و به دلایل امنیتی تنها به عنوان P شناخته می شود ، اولین حرف نام او. او نزدیک به یک ماه در کابل پنهان شد ، قبل از آنکه شبکه بتواند او را در یک سوار وحشتناک 15 ساعته با اتوبوس به شهر دیگری در افغانستان بدل کند. -label = “companion column”/> تا این لحظه هفته ، P منتظر پرواز احتمالی چارتری است زیرا در بین خانه های امن قرار دارد. او در اوایل ماه جاری به آقای ساپنفیلد نوشت: “طالبان به راحتی می توانند ما را در این منطقه شناسایی کنند ، زیرا ما از این منطقه نیستیم.” افغانستان ، رئیس جمهور بایدن اعلام کرد که این درگیری را به رئیس جمهور دیگر و نسل دیگر منتقل نخواهد کرد. تعطیلی می آورد. اما خروج نمادین و عدم تخلیه هزاران افغان در حال تهدید که کمک آنها برای تلاش آمریکا ضروری بود ، تنها باعث افزایش بیگانگی بسیاری از جانبازان شده است. -label = “column column”/> آقای. احساسات ساپنفیلد با هر پیام P ، که در طول تخلیه آمریکایی . ” آقای ساپنفیلد گفت: “من به دانش آموزانم در کلاس یازدهم می گویم که آنها تنها کسانی هستند که می توانند به تمامیت خود خیانت کنند.” اگر آنها دروغگویی یا تقلب را انتخاب کنند ، این حق آنهاست که بدهند. اما در این مورد ، شخص دیگری حرف من را شکست. این فقط من را تحریک می کند. ” اگر من نباشم ، پس چه کسی؟ آیا خدمات ما اهمیت داشت؟ این س gال در مورد سرلشکر لارنس نیکلسون هنگام نوشتن نامه ای در ماه آگوست به مردان و زنان با نیروی دریایی دوم ، مورد توجه قرار گرفت. تیپ اعزامی که در کنار او در افغانستان جنگید. او نوشت: “هیچ چیز ، نمی تواند خدمات فداکارانه شما به ملت ما را کاهش دهد.” هیچ چیز – نه تسلط گسترده طالبان پس از دو دهه جنگ ، نه مستأصل سقوط افغان ها از هواپیماها ، نه این باور که افغانستان یک شبه به دست همان دشمنی افتاده که آمریکایی ها 20 سال پیش شکست داده بودند. ” من احساس کردم که باید به بچه ها بگویم “سلام ، سر خود را بلند کنید” ، “ژنرال نیکلسون ، که در سال 2018 به عنوان سه ستاره بازنشسته شد ، گفت.” 92 تفنگدار دریایی که تحت فرمان او در وی در استان هیرمند ، 2461 سرباز آمریکایی که در افغانستان جان باختند و گنج ناگفتنی از دست رفت ، به تفنگداران دریایی خود نوشت: “شما دست خود را بلند کرده و گفتید ، اگر من نیستم ، پس کی؟ ‘” تاریخ نامه 17 اوت بود بلافاصله پس از آن ، یکی از دریافت کنندگان آن را در LinkedIn ارسال کرد و به سرعت در گروه های چت جانبازان پخش شد ، جایی که در حال حاضر پرسش های ناراحت کننده ای در مورد اینکه چگونه خروج آمریکایی ها می تواند با اعتقاد اصلی دریایی مطابقت داشته باشد ، پخش می شود: هیچ کس را پشت سر نگذارید. نامه ژنرال نیکلسون با اشاره ای به این نکته خاتمه یافت که در واقع ، برخی تفنگداران دریایی به آن کد احترام می گذاشتند. وی نوشت: “ممکن است برای شما جالب باشد که بدانید ما از طریق چندین کانال برای ارائه راه امن برای خروج از افغانستان تلاش می کنیم.” /> یکی از کانالها توسط جک بریتون جونیور اداره می شد. . ، یک افسر اطلاعاتی بازنشسته تفنگداران دریایی که با ژنرال نیکلسون در عراق خدمت می کرد و به امنیت شرکت در تگزاس رفته بود. در برنامه پیام رسانی رمزگذاری شده سیگنال ، آقای بریتون گروهی تحت عنوان “Support-HKIA”-مخفف فرودگاه بین المللی حامد کرزی کابل ، ایجاد کرده بود. “#DigitalDunkerque ، وی نوشت. ژنرال نیکلسون گفت: “جک استاد اصلی بود.” در مزرعه ای در استونتون ، وی. وی در سال 2007 با ژنرال نیکلسون ملاقات کرده بود و به زودی دوستان خود را سازماندهی می کرد تا بسته های مراقبت از تفنگداران دریایی وی را آماده کنند. از سال 2011 ، او شروع به سازماندهی یک مهمانی سالانه-یا به قول تفنگداران دریایی-در مزرعه خود کرد. حالا همان افرادی که در آنجا جمع شده بودند ، پیوند یک شبکه تخلیه افغان ها. خانم کنف گفت: “راه حل اصلی این است که دولت از این طریق به افرادی که جان آمریکایی ها را نجات داده اند احساس ناامیدی می کند.” بار. و همچنین شماره تلفن مکانیک ، مترجمان و مترجمان افغان. مزرعه او به مرکز فرماندهی تبدیل شد و تماس ها و پیام ها از طریق آن سرازیر شد. از سقوط کابل در 15 اوت ، این شبکه با سربازان و افسران اطلاعاتی در زمین کار کرد افغانستان. او فهرستی از اسامی افغانها ، از جمله خانواده های بزرگ ، که نام آنها با رنگ بنفش رنگ نوشته شده بود را با تایمز بنویسید: “ستون همراه”/> “او مادر دن است آقای ساپنفیلد با پیشاهنگان توله اش گفت. یک فنجان چای شیر برای نیروهای آمریکایی که سعی می کردند افغان ها و دیگران را در فرودگاه بین المللی کابل تخلیه کنند ، نقطه ضعف در 26 اوت رخ داد ، هنگامی که یک بمب گذاری انتحاری 13 سرباز آمریکایی و 170 افغان را کشت. آن روز ، یک مرد افغان ، مطیع الله مطیعی ، همسرش و شش فرزندشان در نزدیکی دروازه ابی ایستاده بودند و تابلویی روی آن نوشته شده بود “Chesty Puller”. برای تفنگداران دریایی ، این نام به ظاهر عجیب اصلاً عجیب نبود. چستی پولر قهرمان سپاه تفنگداران دریایی به خاطر سوء استفاده هایش در جنگ جهانی دوم و کره بود. آقای. ماتی یک تاجر در ولایت هیرمند بود که چندین سال به عنوان تسهیل کننده و ثابت کننده ژنرال نیکلسون کار کرد. حالا او علامت Chesty Puller را بالا برد-ایده ای از سرگرد مایک کوپر ، یک تفنگدار دریایی فعال که در هلمند خدمت کرده بود. ستون همراه “/> مشاهده آن علامت ، یک تفنگدار دریایی مستقر در فرودگاه خانواده آقای ماتی را از دروازه به محل امن هل داد. بعداً آقای ماتی و خانواده اش به پایگاه هوایی رامشتاین در آلمان منتقل شدند و بیش از یک ماه در چادر و در انتظار انتقال به ایالات متحده اسکان داده شدند. “وقتی یک تفنگدار دریایی در میان جمعیت به من نزدیک شد ، من رمز عبور تلفنم را داشتم ، که آن روز عکس یک فنجان چای شیر بود.” آقای ماتی در مصاحبه تلفنی گفت. “برادران دریایی من مرا نجات دادند.” در 14 اکتبر ، آقای ماتی و خانواده اش از آلمان به فیلادلفیا منتقل شدند. او در پیامی شاد نوشت: “به لطف برادران و خواهران آمریکایی که به من کمک کردند به سلامت به فرودگاه فیلادلفیا رسیدم.” > در زیرمجموعه ای برگدار در ناکسویل ، تنسی ، عمومی نیکلسون با یک افغانی آمریکایی ، پار ، که مادر ، برادر و خواهر باردارش به تازگی پس از سفری هولناک از افغانستان با هماهنگی شبکه تفنگداران دریایی آمده بودند ، همکاری تنگاتنگی داشته است. “aria-label =” companion column “/> Par در وزارت دفاع ایالات متحده در کابل کار کرده بود ، در سال 2014 به آمریکا رفت و سپس به ارتش پیوست ، جایی که او اکنون یک گروهبان در ذخیره ارتش است. هنگامی که کابل سقوط کرد ، ژنرال نیکلسون کمک کرد تا خانواده وی پس از 20 ساعت رانندگی با اتوبوس از هرات در غرب افغانستان به فرودگاه کابل برسند. در دروازه فرودگاه ، Par’s برادر یک تابلو مورد توافق را در دست داشت: “برادرم برای ارتش ایالات متحده کار می کند.” یک آمریکایی سریع آنها را تکان داد و چهار روز را قبل از پرواز به قطر ، بلغارستان ، آلمان و در نهایت فرودگاه بین المللی دالس در نزدیکی واشنگتن گذراند. مهر در انتظار گذراندن بود. فقط با نام خود شناخته می شود زیرا هنوز چهار خواهر و یک برادر و همچنین پدرش در افغانستان گیر کرده است. وقتی از نظریه طالبان 2.0 پرسیده شد ، او خندید و تصور کرد که زمان و تجربه دیپلماتیک جنبشی را که به دلیل سرکوب شدید زنان و اعدام های دسته جمعی معروف است ، ملتهب کرده است. “آنها با ما بازی می کنند. من نمی توانم باور کنم که برخی از مردم به آنها اعتقاد دارند. برادرم که برای دولت ایالات متحده کار می کرد ، احتمالاً ناپدید می شود و دیگر هرگز دیده نمی شود. ” ایالات متحده قبل از خروج از کابل بیش از 100000 افغان را تخلیه کرد ، اما بسیاری از آنها هرگز برای ایالات متحده کار نکرده بودند در حالی که هزاران نفر باقی ماندند. بسیاری از کهنه سربازان همچنان درگیر این موضوع هستند که چرا ژنرال ها یا روسای جمهور در مورد یک جنگ باخته پاسخگو نبوده اند. آنها پرسیدند که آیا دوستان آنها جان خود را دادند تا طالبان بدون مخالفت وارد کابل شوند. div readability = “31.5”> یک تفنگدار دریایی ، که ناخواسته درخواست کرد زیرا هنوز در خدمت است ، این را بیان کنید راه: شما دو تفنگ را در پایگاه آموزشی تفنگداران کمپ لژون از دست می دهید و کل زنجیره فرماندهی تسکین می یابد. اما شما ده ها میلیارد دلار سلاح در دست طالبان ، 13 سرباز (10 نفر از آنها تفنگداران دریایی) در حمله تروریستی 26 آگوست در فرودگاه کابل ، از دست می دهید و طولانی ترین جنگ آمریکا را از دست می دهید. محاسبه نمی شود. تسخیر طالبان را درک کنید در افغانستان کارت 1 از 6 طالبان چه کسانی هستند؟ طالبان در سال 1994 در بحبوحه ناآرامی هایی که پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در سال 1989 رخ داد به وجود آمد. آنها از مجازات های وحشیانه عمومی از جمله شلاق ، قطع عضو و اعدام دسته جمعی برای اجرای قوانین خود استفاده کردند. در اینجا بیشتر در مورد داستان اصلی و سابقه آنها به عنوان حاکمان . رهبران طالبان چه کسانی هستند؟ اینها رهبران برتر طالبان ، مردانی که سالها در فرار ، مخفی شدن ، زندان و طفره رفتن از هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی گذرانده اند. اطلاعات کمی در مورد آنها و نحوه برنامه ریزی آنها برای حکومت وجود دارد ، از جمله اینکه آیا آنها به همان اندازه که ادعا می کنند مدارا خواهند کرد. یک سخنگو به تایمز گفت که گروه می خواهد گذشته خود را فراموش کند ، اما محدودیت هایی وجود دارد. جی کائیل وستون ، افسر بازنشسته خدمات خارجی که در کنار ژنرال در عراق و افغانستان خدمت می کرد ، گفت: “در بین آمریکایی ها هیچ گونه بافت زخم ناشی از جنگ وجود ندارد.” نیکلسون و بخشی از این شبکه بوده است. “شکاف فرهنگی باز شد.” = “css-53u6y8” readability = “29”> در روستایی ویرجینیا ، خانم کنف و دیگران هنوز برای نجات بیشتر افغان ها تلاش می کنند. او سه نوه جوان دارد و مجبور نیست این کار را انجام دهد ، با توجه به اینکه بسیاری از آمریکایی ها افغانستان را فراموش کرده اند یا قبلاً به آن توجه نکرده اند. “من بزرگ شده ام با قانون طلایی ، کد افتخار ، “او گفت. “شما به مردم دروغ نمی گویید. شما به وعده های خود احترام می گذارید. ” او به درخت سیب خرچنگ خود و مزارع سبز رنگ چشم دوخت. “امروزه مردم نمی خواهند مسئولیت اقدامات خود را بر عهده بگیرند. “انتخابها عواقبی دارد” در حال حاضر “انتخابها پیامدهایی دارد برای همه به جز من . ‘مردم خیلی عصبانی هستند.” جهنم بوروکراتیک در بسیاری از روزها ، آقای ساپنفیلد در زوم با P ، مترجم صحبت می کند. آنها فیلم های فرزندان خود را رد و بدل می کنند اما بیشتر اوقات از ترس و سرخوردگی صحبت می کنند. ترس از طالبان است. ناامیدی از وزارت امور خارجه است که سالهاست درخواست ویزای خود را به کندی پیش می برد. “P در تماس با زوم گفت:” آنها هیچ اقدامی نمی کنند. به “من احساس ناامیدی می کنم. احساس می کنم در مقابل چشمان فرزندانم کشته می شوم. ” بیش از یک دهه است که P در هزارتو Catch-22 مهاجرت ویژه وزارت امور خارجه گرفتار شده است. ویزا یا SIV ، فرایند درخواست. وی قبلاً دو مصاحبه ویزا-در 3 مارس 2020 و 6 آوریل سال جاری-در سفارت ایالات متحده در حال حاضر تعطیل شده در کابل انجام داده است. = “column companion”/> هنوز در یک سپتامبر 21 ایمیل به خانم کنف ، یک افسر خدمات خارجی نوشت که پی هنوز به مصاحبه دیگری نیاز دارد. افسر اضافه کرد: “بدیهی است ،” این در کابل اتفاق نخواهد افتاد. ” خانم. کنف به صراحت پاسخ داد. “در عصر حاضر و عصر جلسات آنلاین ، زوم تماس های کنفرانسی ، تماس های FaceTime ، چت تصویری مسنجر ، چرا آنها نمی توانند مصاحبه آنلاین انجام دهند؟” وی نوشت. یک مصاحبه دیگر مگر اینکه او موفق به ترک افغانستان شود. “سپس پرونده SIV می تواند به آن کشور منتقل شود.” “بنابراین ، به نظر می رسد که یک وضعیت Catch-22 باشد.” 43 “> الخاندرو ن. مایورکاس ، وزیر امنیت داخلی ، ماه گذشته در Capitol Hill گفت که تنها حدود 3 درصد از افغانهایی که در جریان خروج آمریکا به آمریکا تخلیه شده اند در واقع دارای ویزای مهاجرتی ویژه ای هستند. از هیرمند اگر این روند آنقدر پرپیچ و خم نبود ، P قبل از اینکه به دست طالبان بیفتد از افغانستان خارج می شد. در حال حاضر او به دام افتاده است. برای افغان ها دشوار است که ویزای کشور ثالث را بدست آورند “به منظور انجام مصاحبه ویزا. P تسلیم نشده است. هر روز یک کلمه متفاوت در پروازها وجود دارد. تا کنون هیچ کس جایی برای او نداشته است. خانم. کنف ، آقای ساپنفیلد ، بریتون و ژنرال نیکلسون نیز تسلیم نشده اند. “از آنجا که هوا در حال تغییر است ، مردم از من می خواهند پتو و لباس گرم برای خانواده هایشان در افغانستان. ”خانم کنف اخیراً نوشت. “البته ، آنها همچنان می پرسند که چه زمانی عزیزانشان تخلیه می شوند. هیچ سرنخی ، احتمالاً هرگز ، اما من جرات نمی کنم این را به آنها بگویم. ” آقای. ساپنفیلد ، یک مرد مذهبی ، نیز اخیراً نوشته است: “من از وعده هایی که دادم غافلگیر شدم ، اما دولتم اجازه نداد که من به آن عمل کنم ، در روز قضاوت خودم فکر می کنم. “بی احترامی ، شاید ، من امیدوارم که وقتی آن روز محاسبه مسئولان جنایت علیه بشریت فرا برسد ، به صندلی ردیف اول برسم.” “ستون همراه”/>