آینده حکومتداری در افغانستان

در این راستا ، برخی سناریوهای احتمالی برای آینده افغانستان مورد بحث و ارزیابی قرار گرفته است.

اولین سناریو حفظ دولت فعلی و به عبارت دیگر حفظ دولت اشرف غنی است که بسیار بعید به نظر می رسد و احتمال آن نزدیک به صفر است. دولت اشرف غنی ضعیف ، وابسته به ایالات متحده ، ناکارآمد و محبوب نبود.

مردم از این دولت ناراضی بودند و از سقوط آن خوشحال هستند. طالبان که از طریق نیروی نظامی در کنار رویکرد مسالمت آمیز به قدرت رسیده اند ، دیگر با بازگشت اشرف غنی یا اعضای دولتش مانند امرالله صالح رضایت نمی دهند.

سناریوی دوم تجزیه افغانستان و تشکیل دو منطقه پشتون و غیر پشتون است.

این سناریو به دلیل پراکندگی گروه های قومی در مناطق مختلف افغانستان و عدم علاقه مردم به نقض تمامیت کشور بعید است. به گفته مقامات طالبان ، این گروه چنین طرحی را در دستور کار خود ندارد.

سناریوی سوم شکست مذاکرات بین الافغانی و عدم توافق طالبان با سایر اقوام و بروز یک جنگ داخلی ناموفق است.

احتمال وقوع این سناریو نیز زیاد نیست. مردم افغانستان از هر قوم و قبیله ، پس از سالها جنگ و تحمل اشغالگران آمریکا و ناتو ، خواهان امنیت در افغانستان هستند و ادامه جنگهای داخلی را نمی پذیرند.

طالبان همچنین به دنبال حفظ قدرت و موقعیت فعلی خود و کسب مقبولیت داخلی و مشروعیت خارجی هستند و بنابراین علاقه ای به ورود به درگیری های داخلی ندارند.

مقامات طالبان سعی خواهند کرد با مذاکره با گروه های مختلف ضمن نشان دادن اقتدار نظامی خود ، رویکردی مسالمت آمیز نشان دهند و از جنگ داخلی جلوگیری کنند.

چهارمین و محتمل ترین سناریو تشکیل شورای انتقالی یا دولت موقت به ریاست یک مقام ارشد طالبان برای اداره کشور است.

طالبان قانون اساسی امروز افغانستان را قبول ندارند ، بنابراین دولت موقت به دنبال افزودن اصلاحاتی به قانون یا پیش نویس قانون اساسی جدید است.

اگر قانون اساسی اصلاح شده یا جدید در همه پرسی به تصویب مردم برسد ، می توان مراحل بعدی را انجام داد.

در این زمینه ، ممکن است مذاکرات بین الافغانی با هدف تقسیم قدرت بین طالبان و سایر اقوام تأثیرگذار ادامه یابد و امکان تشکیل یک دولت فراگیر با حضور همه اقوام وجود دارد.

اجرای سناریوی چهارم می تواند به سال های ناامنی و جنگ در افغانستان پایان دهد و به تدریج ثبات و آرامش را در کشور به ارمغان بیاورد.

تشکیل یک دولت فراگیر متشکل از همه ادیان ، قومیت ها و نیروهای مختلف سیاسی یک گام ثبات بخش خواهد بود و توسط همسایگان و دوستان افغانستان ، از جمله جمهوری اسلامی ایران حمایت می شود.

تحقق این سناریو ، اگر با حمایت مردم همراه باشد ، باعث پذیرش داخلی دولت فراگیر شده و راه را برای مشروعیت منطقه ای و بین المللی هموار می کند.

البته ، با توجه به رویکرد تمامیت خواه طالبان ، یک دولت فراگیر ممکن است آسان نباشد. در این مورد ، نقش کشورهای میانجی مانند ایران ، روسیه ، چین ، هند و پاکستان برای ایجاد یک دولت فراگیر مهم خواهد بود.

طالبان باید آگاه باشند که تداوم رویکرد توتالیتر و نادیده گرفتن حقوق سایر اقوام موجب نارضایتی مردم افغانستان شده و به رسمیت شناختن دولت جدید برای همسایگان و جامعه بین المللی را دشوار می سازد. .

همه عناصر تأثیرگذار در داخل و خارج از افغانستان باید تلاش کنند تا این کشور دوباره درگیر جنگ داخلی نشود ، زیرا این امر فضا را برای گروه های تروریستی مانند داعش و دیگر متحدان منطقه ای آمریکا برای بی ثبات سازی کشور افزایش می دهد.

توسط محسن پاکائین

9376 ** 9417

ما را در توییتر دنبال کنید IrnaEnglish