مرغ مگس خوار ممکن است برای جلوگیری از آزار و اذیت پرهای پر زرق و برق داشته باشد
یک مطالعه جدید نشان می دهد برخی از مرغ مگس خوار پرهای پر زرق و برق می پوشند تا از مزاحمت دیگر مرغ مگس خوار جلوگیری کنند.
مرغ مگس خوار ژاکوبینی گردن سفید ( Florisuga mellivora ) دارای سر و گلو آبی روشن است. خانم ها تمایل بیشتری به رنگ های تیره دارند ، اما برخی رنگ آبی را نیز دوست دارند. ظاهر مناسب و خوب برای تحت تأثیر قرار دادن جفت های بالقوه اغلب می تواند رنگ های پر جنب و جوش حیوانات را توضیح دهد. اما به نظر نمی رسد که انتخاب همسر باعث پر شدن این زنان شود زیرا مردان به زنان آبی ترجیح نمی دهند. در عوض ، رنگهای روشن ممکن است به پرندگان خانمی کمک کند تا با بچه ها ترکیب شوند و در نتیجه ، محققان 26 آگوست را در زیست شناسی فعلی گزارش می دهند ، بدون آزار و اذیت از دیگر مرغ های مرغ مگس خوار.
علاوه بر رقابت برای جفت ، حیوانات نیز اغلب برای قلمرو رقابت می کنند ، توجه والدین ، رتبه های اجتماعی و غذا ( SN: 4/7/16 ). جی فالک ، زیست شناس تکاملی در دانشگاه واشنگتن در سیاتل می گوید ، انتخاب جفت گیری همه آن تعاملات دیگر را نشان نمی دهد و همیشه نمی تواند ظاهر حیوانات را توضیح دهد.
برای شروع تحقیق درباره اینکه چرا برخی ژاکوبن های ماده دارای پرهای آبی رنگارنگ هستند ، فالک و همکارانش با استفاده از ژنتیک برای تعیین جنسیت ، بیش از 400 پرنده را در گامبوآ پاناما گرفتار و رها کردند. اکثر زنان رنگهای تیره داشتند – سر و پشت سبز زیتونی و گلوی خال خال. اما تقریباً 30 درصد از زنان دارای رنگ آبی براق هستند که همه نوجوانان دارند و مخصوص مردان بالغ است.
این پرندگان در نوجوانی خود رنگ های روشن را به وجود می آورند ، هنگامی که پرندگان هنوز به دنبال جفت نیستند و برای برخی از خانمهای هممرنگ ، وقتی بیشتر زنان رنگهای روشن را رها می کنند ، رنگها تا بزرگسالی باقی می مانند. اگر این رنگها در زنان با انتخاب همسر انتخاب شده باشد ، “این دقیقاً برعکس آنچه شما انتظار دارید” است ، فالک می گوید که این کار را در آزمایشگاه پرنده شناسی کرنل و موسسه تحقیقات گرمسیری اسمیتسونین در گامبوآ انجام داده است.
در آزمایشی دیگر ، تیم پرنده تاکسیدرمی را که یک ماده خنگ ، نر یا یک ماده سر آبی در هر یک از دو جفت تغذیه کننده مرغ مگس خوار بود ، قرار داد و نحوه واکنش پرندگان زنده به آدمکهای پر شده را مقایسه کرد. به نظر می رسید که پرندگان نر ماده های تیره تر را ترجیح می دهند ، گاهی اوقات غواصی های خواستگاری سریع ( SN: 4/12/18 ). بازدیدکنندگان تغذیه کننده بیشتر سعی می کردند با بدن زن سبز دو برابر مردان یا زنان با رنگ آبی مردانه تقلید کنند.
فالک می گوید ژاکوبین های گردن سفید نیز می توانند بسیار تهاجمی باشند. از نظر شخصیتی ، آنها “مانند شوخی های خودنمایی دنیای مرغ مگس خوار” هستند. در فیدرها ، ماده های محافظت شده با رنگهای سبز تیره اغلب حملاتی را تحمل می کردند که در فیدر مجاور یک نر پر شده یا یک ماده آبی رنگ دیده می شد. آزار و اذیت نه تنها از ژاکوبین ها بلکه از دیگر گونه های مرغ مگس خوار نیز ناشی می شود و این نشان می دهد که استفاده از رنگ های روشن بسیار بیشتر است. فالک می گوید: “واقعاً جالب است که این گونه های دیگر به تفاوت بین نر و ماده توجه می کنند.
سپس محققان برچسب های ردیابی کوچکی را در پرندگان وحشی کاشتند تا تیم بتواند زمان پرندگان را در تغذیه کننده هایی که این برچسب ها را تشخیص داده اند ، اندازه گیری کند. محققان دریافتند که زنان رنگ روشن بیشتر از فیدرها ، به ویژه آنهایی که شهد قندی بیشتری دارند ، بازدید کرده و زمان بیشتری را در مقایسه با همتایان خاموش خود در آنجا گذرانده اند.
امکان پرواز بیشتر زیر رادار و غذا خوردن با آرامش بیشتر باعث می شود که پرندگان ماده درخشان تر از دیگر ماده ها تناسب اندام بیشتری داشته باشند. اولا فینکه ، زیست شناس تکاملی در دانشگاه اوکلاهما در نورمن می گوید: مرغ های مرغ مگس خوار بالاترین میزان متابولیک را در بین مهره داران روی زمین دارند که بخشی از این مطالعه نبود. دسترسی بیشتر به غذای بهتر می تواند این حیوانات را سالم تر کند ، اگرچه مطالعه جدید فقط به تغذیه کننده های مرغ مگس خوار پرداخت ، و مشخص نیست که آیا این روند در مورد علوفه گلی در طبیعت نیز صدق می کند یا خیر.
هرچند هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث ایجاد این نوع آلودگی می شود – چه ژنتیک ، چه هورمون ها و چه چیزهای دیگر – این “نمونه هیجان انگیز” از ویژگی تکامل یافته است که به زنان کمک می کند تا با مردان برای جلوگیری از آزار و اذیت ترکیب شوند. زیست شناس در دانشگاه لویولا شیکاگو که با کار درگیر نبود.
این مطالعه همچنین به تمرکز بر پرندگان ماده کمک می کند ، که به اندازه نرها مورد توجه تحقیقات قرار نگرفته اند. به گفته لیپشوتز ، مدتهاست که محققان “زنان – 50 درصد حیوانات مهره دار را نادیده گرفته اند.”